خروش موج با من می‌کند نجوا
که هرکس دل به دریا زد رهایی یافت


~ فریدون مشیری

‌˙❥˙ @Official_Hich ˙❥˙

حال این روزامون رو فریدون مشیری چقدر زیبا گفته :

حیران نشسته ماه به تنها نشستنم
وین قطره‌قطره اشک به مژگان شکستنم
‌
دیوانگی نباشد اگر ، شور عاشقی است
شب تا سحر نگاه به مهتاب بستنم
‌
از این دریچه ، راه به سوی تو می‌برم
باشد اگر امیدِ از این چاه رستنم
‌
پیوسته‌ام به مهر تو، ای گُل که بنگری
پیوند خویش از همه عالم گسستنم ...
‌

˙❥˙ @Official_Hich ˙❥˙

او گلی را به سینه‌ی من کاشت
که بهارش خزان نخواهد داشت!

- ‌فریدون ‌مشیری ‌
اشعارکوتاه🌱

@textimix♡

يكی ديوانه‌ای آتش بر افروخت
در آن ھنگامه جان خويش را سوخت
ھمه خاكسترش را باد میبرد
وجودش را جھان از ياد میبرد

تو ھمچون آتشی ای عشق جانسوز
من آن ديوانه مرد آتش افروز
من آن ديوانه آتش پرستم
در اين آتش خوشم تا زنده ھستم.

فریدون_مشیری

ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرا
نرم بازآمد و بگرفت در آغوش مرا

گفت خاموش درین جا چه نشستی گفتم
بوى محبوبه شب می برَد از هوش مرا

بوی محبوبه شب، بوی جنون پرور عشق
وه، چه جادوست که از هوش بَرَد بوش مرا

بوی محبوبه شب، نغمه چنگیست لطیف
که ز افلاک کند زمزمه در گوش مرا

بوی محبوبه شب همچو شرابی گیراست
مست و شیدا کند این جام پر از نوش مرا

بوی محبوبه شب جلوه جادویی اوست
آنکه کرده است به یکباره فراموش مرا


~ فریدون مشیری
‌
˙❥˙ @Official_Hich ˙❥˙

بیایید
بیایید
ازین عالم تاریک
دل‌افروزتر از صبح
جهانی دگر آریم.
‌
فریدون مشیری
اشعارکوتاه🌱

@textimix♡

نه کسی
منتظر است،
نه کسی چشم به راه..
نه خیال گذر از کوچه ی ما
دارد ماه!
بین عاشق شدن و مرگ
مگر فرقی هست؟
وقتی از عشق نصیبی نبری
غیر از آه...!

#فریدون_مشیری

کهکشان راه شیری در شب!


@molanatarighat


ستاره را گفتم :
کجاست مقصد این کهکشان سرگشته؟
کجاست خانه این ناخدای سرگردان؟
کجا به آب رسد تشنه با فریب سراب؟

ستاره گفت :
خاموش، "لحظه را دریاب"

#فریدون_مشیری
.

من نیز چو خورشید
دلم زنده به عشق است
راه دل خود را نتوانم
که نپویم ..
هر صبح در آیینه ی جادویی خورشید
چون می‌نگرم،
او همه من، من همه اویم ...

فریدون_مشیری


‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سلام زندگی

باری،
اگر روزی کسی از من بپرسد
چندی که
در روی زمین بودی چه کردی؟
من می‌‌گشایم پیش رویش دفترم را :

در زیر این نیلی سپهر بی‌کرانه
چندان که یارا داشتم،
در هر ترانه
نام بلند عشق را تکرار کردم

من مهربانی را ستودم
من با بدی پیکار کردم ...

#فریدون_مشیری #شعر

سلام صبحتون بخیر و شادی 🌺🌺🌺🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸




🌻🌻🌸🌸🌺🌺🌷🌷💐💐🌼🌼☘️☘️🍀🍀🌹🌹🌻🌻💐☀️با احترام دعوتید به میهمانی غزل و هنر در کانال هنری و ادبی سماع قلم☀️💐 https://t.me/sameqalam
👆👆

#شعر_شب

" حیران نشسته "
ماه به تنها نشستنم،
وین قطره قطره اشڪ
به مژڪَان شڪستنم ،
‌
دیوانڪَی نباشد
اڪَـر، شور عاشقی است
.... شب تا سحر ....
نڪَاه به مهتاب بستنم...!!

‌
#فریدون_مشیری

و عشق یعنی
غمی عمیق اما بسیار عزیز...
آیا تو تا به حال غمِ عزیز کسی بوده‌ای؟



#فریدون_مشیری🌿



.

📝
ای دریغ از تو
اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من
اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما
اگر کامی نگیریم از بهار...

#فریدون_مشیری

بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی
آهنگ اشتیاق دلی درد مند را

شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق
آزار این رمیده ی سر در کمند را

بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت
اندوه چیست، عشق کدامست، غم کجاست

بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان
عمریست در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به کام
خواهم که جاودانه بنالم به دامنت

شاید که جاودانه بمانی کنار من
ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمان آبی آرامو روشنی
من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم
با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب

بیمار خنده های توام ، بیشتر بخند
خورشید آرزوی منی ، گرم تر بتاب

ما نیز گشته‌ایم
وآن «شیخ با چراغ همی گشت»...
آیا تو نیز، -چون او- «انسانت آرزوست؟»
گر خسته‌ای بمان و اگر خواستی بدان:
ما را تمام لذت هستی به جست و جوست.
پویندگی تمامیِ معنی زندگی‌ست
هرگز!
«نگرد نیست» سزاوارِ مرد نیست ...

@molanatarighat

#فریدون_مشیری
.

"دو غزل، یک وزن و ردیف، با تشابهِ مضمونی" (از شفیعیِ کدکنی و فریدونِ مشیری)

استاد شفیعیِ کدکنی از ستایشگرانِ شعرِ فریدون مشیری هستند. عواملِ این ستایش را جز دوستیِ دیرینه، باید در زبانِ روشن و بیانِ رسا و نیز زلالی اندیشه‌ی مشیری جُست. استاد شفیعی چند‌جا تحسینِ خویش را نثارِ شاعرِ "کوچه‌" کرده‌اند. شاید نخستین‌ ستایش همانی باشد که در شماره‌ای از مجله‌ی "سخن" با عنوانِ "زبانِ نرم و هموار" آمده. ایشان آن‌جا به "زبانِ نرم و هموار و سعدی‌وارِ" مشیری اشاره‌کرده‌اند (دوره‌ی پانزدهم، ش ۲، تیرماه ۱۳۴۷).
استاد شفیعی به‌مناسبتِ انتشارِ دفترِ "لحظه‌ها و احساسِ" مشیری نیز شعری تقدیمِ مشیری کردند. این شعر در جشن‌نامه‌ی مشیری ("به نرمیِ باران"، به‌کوششِ جناب علی دهباشی) آمده‌است. مطلعِ قطعه چنین است:

ای فریدون، فریدون، فریدون
ای مشیر و مشارِ دلِ ما
شاعرِ لحظه‌ها و همیشه [...]

تا آن‌جا که:
خواستم تا به نامیت نامم
نامی از این سزاتر ندیدم
شاعرِ لحظه‌ها و همیشه

خواندنی‌ترین مطلبِ استاد درباره‌ی مشیری، یادداشتی کوتاه است با عنوانِ "شاعرانی که با آن‌ها گریسته‌ام". استاد شفیعی در این نوشته ازمنظری، شاعرانِ محبوبشان را به شش‌ دسته تقسیم‌کرده‌اند. و مشیری، شهریار و حمیدی ازجمله‌ی شاعرانی هستند که ایشان با شعرشان گریسته‌اند (بخارا، شماره‌ی ۱۴_۱۳، مرداد و آبان ۱۳۷۹).

اما غرض از این یادداشت: دو غزلی که درادامه نقل‌خواهدشد، در یک سال (۱۳۷۶) منتشرشده‌اند. تاریخِ سروده‌شدنِ غزلِ استاد شفیعی که یکی از زیباترین غزل‌های‌شان نیز هست، در پای شعر قید شده (۱۳۷۲/۱/۱)؛ اما نمی‌دانیم غزلِ مشیری در چه سالی سروده‌شده‌ یا احتمالاً نخستین‌بار در چه مجله‌ای منتشرشده‌است. قابلِ توجه آن‌که هر دو غزل در بحر رمل (فاعلاتن ...) سروده شده‌‌است. غزل مشیری در بحرِ رملِ مسدّسِ محذوف، و غزلِ استاد شفیعی در بحرِ رملِ مثمّنِ محذوف. ردیفِ هر دو غزل نیز یکی است. جداازاین برخی تعبیرها و تصویرها در دو غزل نیز قرابت‌هایی غریب به هم دارند.
غزلِ مشیری:
ای شبِ آخر ز سر واکن مرا
محو در لبخند دنیا کن مرا
عمر رویاهای دنیایی گذشت
رنگِ دنیاهای رویا کن مرا
مشتِ خاکی مانَد از من در جهان
با ادب تقدیمِ دنیا کن مرا
از گِل من گُل نمی‌روید به باغ
تا تو را گویم تماشا کن مرا
صدهزاران سالِ دیگر یک بهار
بوته‌ای، برگی، به صحرا کن مرا
گم‌شدن در تیرگی‌ها ناروا است
پرتوِ یادی به دل‌ها کن مرا
تاروپودم ذره‌ذره مِهر بود
هرکجا مهر است پیدا کن مرا
(آواز آن پرنده‌ی غمگین، نشرِ چشمه، ۱۳۷۶، صص ۵_۸۴).
@molanatarighat
غزلِ استاد شفیعی:
چون بمیرم _ای نمی‌دانم که_ باران کن مرا
در مسیرِ خویشتن از رهسپاران کن مرا
خاک و آب و آتش و آبی کزان بسرشتی‌ام
وامگیر از من، روان در روزگاران کن مرا
آب را گیرم به‌قدر قطره‌ای در نیم‌روز
بر گیاهی در کویری بار و باران کن مرا
مشتِ خاکم را به پابوس شقایق‌ها ببر
وین‌چنین چشم‌و‌چراغ نوبهاران کن مرا
باد را همرزم طوفان کن که بیخ ظلم را
برکند از خاک و باز از بی‌قراران کن مرا
زآتشم شور و شراری در دل عشّاق نه
زین‌ قِبَل دلگرمی انبوهِ یاران کن مرا
خوش‌ندارم زیر سنگی جاودان خفتن خموش
هرچه خواهی کن ولی از رهسپاران کن مرا
(هزاره‌ دوم آهوی کوهی، انتشارت سخن، ۱۳۷۶، صص ۴_۴۹۳)
@molanatarighat
همان‌گونه که می‌بینید جدااز وزن و ردیف، مشابهت‌ها در حیطه‌ی مضمون و نیز آرزوهای بیان شده در دو غزل، آن‌قدر است که به‌سختی می‌توان آن را به توارد یا تصادف حمل کرد!


احمدرضا بهرام‌پور عمران

نه کسی
منتظر است،
نه کسی چشم به راه…

نه خیال گذر از کوچه ی ما دارد ماه!

بین عاشق شدن و مرگ
مگر فرقی هست؟

وقتی از عشق نصیبی نبری
غیر از آه...!

#فریدون_مشیری


@sher_va_adab_parsii

من گرفتار شبم در پی ماه آمده ام
سیب را دست تو دیدم به گناه آمده ام

سیب دندان زده از دست تو افتاد زمین
باغبانم که فقط محض نگاه آمده ام

چال اگر در دل آن صورت کنعانی هست
بی برادر همه شب در پی چاه آمده ام

شب و گیسوی تو تا باز به هم پیوستند
من به شبگردی این شهر سیاه آمده ام

این همه تند مرو شعر مرا خسته مکن
من که در هر غزلم سوی تو راه آمده ام ...


فریدون مشیری
🤍🧚‍♀🌹

.

روی تو را و یاس و سحر را

کنار هم

هر روز دیده‌ام

با این سه تابناک دل و جان خویش را

سوی بهشت نور و طراوت کشیده‌ام ...

ای خوشتر از سپیده‌دم

ای خوبتر ز یاس؛

تا با منی چه کار به یاس و سپیده‌دم!

#فریدون_مشیری

#صبحتون_تابان_بعشق

يكی ديوانه‌ای آتش بر افروخت 

در آن ھنگامه جان خويش را سوخت 

ھمه خاكسترش را باد می برد 

وجودش را جھان از ياد می برد 

تو ھمچون آتشی ای عشق جانسوز 

من آن ديوانه مرد آتش افروز 

من آن ديوانه آتش پرستم 

در اين آتش خوشم تا زنده ھستم

#فریدون_مشیری

💧❄️

حیران نشسته ماه به تنها نشستنم

وین قطره‌قطره اشک به مژگان شکستنم

‌

دیوانگی نباشد اگر ، شور عاشقی است

شب تا سحر نگاه به مهتاب بستنم

‌

از این دریچه ، راه به سوی تو می‌برم

باشد اگر امیدِ از این چاه رستنم

‌

پیوسته‌ام به مهر تو، ای گُل که بنگری

پیوند خویش از همه عالم گسستنم ...

‌

👤 فریدون مشیری

@Official_Hich