وقتی نبضِ یار خوابیده

انگار که بهار خوابیده

آینه وقتی تنهاست

" جانِ " روزگارِ خوابیده

وقتی مسافری نمی رسد

اصلِ انتظار خوابیده

درد ، بدتر از این هم داریم ؟

" یارِ بی قرار " خوابیده

تنها مسیر سخت ... " خاکم به دهن

دستِ آفرینش کردگار خوابیده "

چشمی که برای من ، می خندید

افسرده آن چشم خمار ، خوابیده

مرا به گُلستانِ مِهر برده بود

هیهات آن گلستان بی بار خوابیده

" یوسف "