نکته

قلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ: بگو پناه می‌برم به ربّ فلق.
فلق به معنی شکافندۀ تاریکی است.

واجب‌الوجود لذاته، شکافندۀ ظلمت و تاریکیِ عدم به نورِ وجود است که از لوازم خیرِ محض‌بودن اوست. برای همین نخستین موجودِ صادر از مصدر حضرت حق‌تعالی «قضای حق» است که عینِ خیر است.
"قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ" خیریت محض و عدم اصالت تاریکی را برای ما اثبات می‌کند.
"رَبِّ الْفَلَقِ" آن‌به‌آن، این بدن ظلمانی را توسط نفس و قضایش که عقل است، (با عقل درونی یا عقل بیرونی) از ظلمات خارج می‌کند.

https://t.me/hayatarefaneh

نکته

وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ : از شر آن تاریکی‌ای که فراگیر شود.
کدام تاریکی؟! خدایا از شر نظرِ خودم، فهمِ خودم، هویِ خودم، خواستِ خودم، فکرِ خودم، قَدَرها و امکاناتی که به من دادی، به تو پناه می‌برم. در یک کلام: از شرِّ نفس جزئیه به تو پناه می‌برم. نفس جزئیه همان است که به‌دنبالِ سود و زیان از تولد تا مرگ است.

https://t.me/hayatarefaneh