🌹🌹
@MolaviPoet
لینک جلسه قبل 👈 اینجا

آیه ۱۵ سوره اِسراء

مَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (۱۵)

15. Who receiveth guidance, Receiveth it for his own Benefit: who goeth astray Doth so to his own loss: No bearer of burdens. Can bear the burden
Of another: nor would We Punish Until. We had sent, A messenger (to give warning).

هر که هدایت یافت به نفع و سعادت خود آن را یافته است و هر که به گمراهی افتاد آن گمراهی به زیان خود او خواهد بود و هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نخواهد کشید. و ما هرگز قومی را عذاب نخواهیم کرد مگر آنکه در میان ایشان رسولی برانگیزیم (و حجت را بر ایشان تمام گردانیم.) (۱۵)

[] از دیدگاه زیبایی شناسی, چهار واحد هنری و به تعبیر اروپاییان «موومان» در این قطعه موسیقی کوتاه گرد آمده است. جمله "من اهتدى فإنّه يهتدى لنفسه" خود یک واحد کامل هنری در صورت و معناست. کلمات جمله به صورت یک خانه در آمده‌اند و معنا فرشته ای است که بدان جان بخشیده است و همچنین سه جمله دیگر خانه های کوچکی هستند در کنار هم که همه با هم خویشی و پیوند دارند و در هر خانه فرشته ای است.

اگر به هر چهار خانه سری بزنیم و با فرشته آن آشنا شویم و او را بپسندیم و در خانه دل خویش جای دهیم رواست. فرشته اول یک اصل کلی فلسفی است که: هر کس به راه کمال که همان ارزش‌های متعالی است قدم نهد به سود خود اوست. اگر کسی هنر آموزد و خود را در صحبت بزرگی به اخلاق نیکو بیاراید اوست که محبوب می‌شود و قدر و قیمت می‌یابد و بی درنگ محبوب خانۀ دوم می افزاید که همچنین هر کس گمراه شود و خود را به دست غولان و اهریمنان بسپارد این خود اوست که قریب می‌خورد و هلاک می‌شود و فرشتۀ سوم از پنجره دیگر ادامه می دهد که بنابر این بار مسئولیت هر کس بر خود اوست. هرگز گناه شما را بر دوش دیگری و بار دیگری را بر دوش شما نخواهند نهاد از آنکه نهاد عالم بر آشفتگی و پریشانی نیست و از خانه چهارم ندای پروردگار به گوش می‌رسد که من هیچگاه بر آدمیان باری از رنج و عذاب نمی نهم مگر از پیش، پیامبری فرستاده باشم که ایشان را آگاه کند و حجت را بر ایشان تمام گرداند.
راه است و چاه و دیده بینا و آفتاب
تا آدمی نگاه کند پیش پای خویش
(سعدی)

آری خدای مشفق و مهربان ما را تعلیم می‌دهد و این تعلیمات را عاشقان او و بلبلان باغ او بر شاخسار سخن زمزمه می‌کنند که:
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگری بر تو نخواهند نوشت
(حافظ)

[] بار گناه مسئولیت انجام کاری است که ایجاد رنج و محنت کرده است و رهایی از این بار تنها به پشیمانی و سپس جبران مافات در حق ستمدیده یا در صورت فوت امکان در حق نیازمندان دیگر میسر است. طاعات و عبادات ظاهری و ختم «امن يجيب» و ختم "اذا وقعة" و ختم قرآن در این مورد به تنهایی کارساز نیست
زیرا تاریکی را نور از میان می‌برد، غضب را شرح صدر و و مدارا مداوا می کند نه استغفار، و رنج را، ایجاد شادی و راحت جبران می کند که دعای خیر و آرزوی سلامت، و گریاندن را به خنده آوردن جواب گوید نه الحمد خواندن. عالم بانکی است که خوبی‌های ما را به حساب می‌گذارند و بدی‌ها را همچنین، و اگر در موازنه بدهکار شویم، نمی توانیم طلب شادی کنیم مگر از نو شادی و خرمی خلق کنیم با خُلق خوش و دل پاک تا حساب‌مان نخست تسویه و سپس طلبکار شود و شادی قیضی است که از بانک عالم می‌آید که شما را در حساب موجودی فراوان است و این قبض همه دلتنگی‌ها را بر طرف می‌کند.


📗 ۳۶۵ روز در صحبت قرآن
صفحه ۴۰۱ و ۴۰۲
✍ دکتر حسین الهی‌قمشه‌ای


🆔 @MolaviPoet
🆑 کانال مولوی وعرفان