کلام عرفانی

ازآنجا که عبادت فرع و محصول معرفت است، انسان هر اندازه در معرفت بالا رود، شوق و محبّت او به عبادت بیشتر اوج می‌گیرد.
ادای حق عبودیّت با معرفت به خدا آمیخته است.
امام علیه السلام فرمود:
حَقُّ اللَّهِ الْأَکْبَرُ فَإِنَّکَ تَعْبُدُهُ لَا تُشْرِکْ بِهِ شَیْئاً، بزرگ‌ترین حق خدا این است که او را بپرستی و چیزی را با او شریک ندانی.
عبادت خالصانه بدون شرک است.
در ضمن این کلام، سیر در مراتب معرفت هم نهفته است و گویا می‌فرمایند: خدا را بشناس و در پرستش او یکّه‌تاز باش!
اگر او را یافتی به همه چیز رسیده‌ای.

https://t.me/hayatarefaneh

کلام اخلاقی

هر چه انسان به عالم طبع بیشتر دل ببندد و به اموال و اولاد و ازواج و... تعلق پیدا کند، از عالم تعقل و نور وجود دورتر شده و نور ایمان بیشتر از جانش رخت بر می‌بندد؛ در مقابل، هر چه دنیا طعم شیرینش را برای او از دست دهد به همان اندازه ایمان در دلش جوانه می‌زند. شریعت هم ابزاری معنوی است تا عالم اصلی را به یادمان بیاورد و نشان دهد.

https://t.me/hayatarefaneh