یک پنجره اینجا ، نبسته چرا ؟
شبیهِ دل من ، شکسته چرا ؟
پشتِ پنجره ، کسی سکوت کرده
نفَس بُریده ای انگار نشسته ، چرا؟
صدای پایی ، دلش را نمی لرزاند
ز عاشقی ای وای !!! گُسسته چرا ؟
به دلش ریشه ی حُبِ کسی نیست؟
ز غم تنهایی پس ، نرَسته چرا ؟
دلم هنوز ، به تداعی خنده ی توست
شبیهِ دل مردگان ، خسته چرا ؟
" یوسف "
برچسب‌ها: یوسف
تاريخ : دوشنبه بیست و دوم اردیبهشت ۱۴۰۴ | 14:20 | نویسنده : یوسف جلالی |