دیوانه ای به ساحل نشسته بود و
در آب دریا ،ماست می ریخت و
با قاشقی چوبی هم می زد !
پرسیدند چه می کنی ؟ گفت دوغ
می سازم . خندیدند .خندید !
گفتند اینطور که دوغ نمی شود .
گفت می دانم ولی اگر بشود ،
چه دوغی شود !

و این رسم همه دیوانه هاست
نشسته بر ساحل دریای
دوست داشتن کسی.
قاشق قاشق ماست محبت می ریزد
به شو راب داشتنش .
که این دوغ وصال اگر حاصل آید،
چه مبارک شرابی می شود ؛
سکر آور و راستی افزا.
لابد خدا پیامبری خواهد فرستاد
مهر بان .
برای دیوانه هایی که ماییم.
آیه ها را یک به یک می خواند
به صوت داوودی اش .
که ماست هایتان را کیسه کنید ای خفتگان آغوش خیال و
ای فریب خوردگان سراب رسیدن
عشق در نرسیدن است .

🎙"سارا ساور"
.