من سایه های با ندا را دوست دارم

من خنده های بی صدا را دوست دارم

هر بار صدایم می کنی ! استاد ، استاد

من بچگی های شما را دوست دارم

انگار جوری بی تکلُف ، خانه زادی !

من سفره های بی ریا را دوست دارم

دیوانه ای !؟؟ این پیر را کردی ! مخاطب

پنهان چرا ؟ با تو بقا را دوست دارم

در جانِ تو نوعی هوا هست ، گفتنی نیست

گفتی : "خودت باش "! آن هوا را دوست دارم

آدم که دیدی ؟ از بلا دائم فراری است

این ابتلا ، این جور بلا را دوست دارم

پروانه وار باشم ؟ به این شمعِ وجودت ؟

دیوانه وار ، این طور وَلا را دوست دارم

گفتند : که دیوانه ! غریب است ، پرواز دارد

چند ساعتی ، این سایه‌ی دیر آشنا را دوست دارم

گفت : " از برای سیرتِ جانت نشستم

مثل شما ، اهلِ فنا را دوست دارم "

" یوسف "