زشت را آیینه‌ی تاریک باشد پرده‌پوش
می‌نماید روی دل گردون به نادان بیشتر
(صائب)

یکی از معماهایی که قرن‌هاست ذهن عقلا را درگیر کرده این است که: چرا بهره‌ی احمقان از رزق بیش از عقلا و دانایان است؟
بیتی است از غزلی منسوب به حافظ که:
از حشمت اهل جهل به کیوان رسیده‌اند
جز آه اهل فضل به کیوان نمی‌رسد
صائب وجه شاعرانه‌ی بسیار زیبایی برای این ماجرا یافته است:
نادان چون آینه‌ای است تیره و زنگار گرفته. زشت‌روی، آینه‌ی کدر و زنگارگرفته را خوش‌تر می‌دارد، چرا که پرده‌پوش زشتی‌های اوست.
چرخ گردون نیز با آن همه تباهی‌ و زشتی، خوش‌تر دارد که روی خود را به نادان نشان دهد و از این روست که نصیب و بهره‌ی حمقا و جهال، همواره بیش از عقلا بوده است.
@molanatarighat