گاه زیبایی چنان به ما نزدیک می‌شود
که از تار و پود هستی نیز می‌گذرد
و در ما سرازیر می‌شود.
باید همیشه چنین باشد.
سال‌ها پیش در بیابان‌های شهرِ خودمان
زیر درختی ایستاده بودم،
ناگهان خدا چنان نزدیک آمد
که من قدری عقب رفتم.
مردمان پیوسته چنین‌اند
تماشای بی‌واسطه و رو
در رو را تاب نمی‌آورند ،
تنها به نیمرخ اشیا چشم دارند ..
" از نامه‌ی سهراب سپهری
به یکی از دوستانش تهران/۱۴شهریور ۱۳۴۱ "
••┈┈┈❥ ♥️ ❥┈┈┈••
• @KalameJan •
••┈┈┈❥ ♥️ ❥┈┈┈••
برچسب‌ها: سهراب سپهری
تاريخ : چهارشنبه بیست و چهارم آبان ۱۴۰۲ | 10:3 | نویسنده : یوسف جلالی |