زیستن در فقر به خودی خود عرفانی نیست و زندگی در ثروت هم به خودی خود عرفانی نیست

اگر کسی فقیر باشد ولی ذهن و دلش اسیر کمبود ترس و اضطراب باشد هیچ فضیلتی از نظر عرفان ندارد

اگر کسی ثروتمند باشد ولی وابسته، خود را با دارایی‌ هایش تعریف کند، باز هم از عرفان فاصله دارد