کلام اخلاقی

زندگی پس از مرگ بر دو محور می‌چرخد: علم و عشق یا جهل و ستم. بهشت تجسّم علم و عشق و جهنم تجسّم جهالت و ستمگری است.
یعنی دو تا کار خوب وجود دارد: یکی علم و معرفت به حقیقت و حق‌الحقایق در بُعد علمی و نظری، سپس عاشقی ورزیدن با خدا و خلق خدا در بُعد عملی و فعلی.
دو تا کار بد وجود دارد: اول جهل به حقایق عالم و آدم، دوم ستم به عالم و آدم. باید دانست بهشت و جهنم در نهاد آدمی و از نهان آدمی ظهور می‌کند که ظرف علم و عشق و همین‌طور جهل و ظلم است.

https://t.me/hayatarefaneh

کلام عرفانی

خلود و جاودانگی نیز به معنای توقف و مکث طویل در مراتب وجود است؛ یعنی خلود «اَمَد» است نه «اَبَد».
برخی حکیمان ما چون فارابی و بوعلی و ملاصدرا گفته‌اند که محرومان از عقل و علم و معرفت، پس از مرگ کاملاً نابود می‌شوند و اثری از آنان نمی‌ماند.

https://t.me/hayatarefaneh