نقل است که از بزرگان بصره یکی درآمد و بر بالین او نشست و دنیا را می‌نکوهید سخت.
رابعه گفت: «تو سخت دنیا را دوست می‌داری.
اگر دوستش نمی‌داری چندینش یاد نکردئی که شکننده‌ی کالا خریدار بوَد.
اگر از دنیا فارغ بودی به نیک و بد یاد او نکردتی.
اما از آن یاد می‌کنی که: «من أحبّ شیئاً أکثرَ ذکره» هر که چیزی دوست دارد، ذکر آن بسی کند.


تذکره الاولیاء
ذکر رابعه عدویه