در بهاران تو من سخت اسیرم لیلی

فصلِ باران تو من سخت اسیرم لیلی

به خودت باز نگیر ، عاشقی دورها داری

دل پریشانِ تو من سخت اسیرم لیلی

سست عهدی عزیز ! گر چه هزار جان منی

گیرِ پیمانِ تو من سخت اسیرم لیلی

تو از آن کوچه برو ! عمدا عوض کن راه را

هر خیابانِ تو من سخت اسیرم لیلی

جا نماز آب نکِش ، نبضِ دلت پیش من است

حسِ پنهانِ تو من سخت اسیرم لیلی

حرفِ امروز که نیست ، یارِ قدیم تو منم

طیِ داستانِ تو من سخت اسیرم لیلی

گفتم آن روز : همین چشم ، خراب خانه ماست

بر دو چشمان تو من سخت اسیرم لیلی

گفت : " پریشان تر از این بایدت ، صبر نما ! "

هر چه فرمانِ تو ، من سخت اسیرم لیلی

" یوسف "