حاصلِ دستِ مهربانی ات منم

نابرده حاصلِ جوانی ات منم

این که تشنه باشم ، مشتاق تر

حیرانِ همه سرگرانی ات منم

تو خیالِ امنِ من ، اما دور دور

جای شُکر ، باعث شادمانی ات منم

آن که باید نَفَس دهد ، برای حیات

تنها گزینه ی مرد قربانی ات منم

زنهار ! جز من خیالت درگیر مباد

آغازِ شبهای چراغانی ات منم

وقتی شکسته ای ! و دلتنگ ترین

آواز دِه ! پرواز آسمانی ات منم

بارانِ غزل های مرا ، اَبر تویی

همدمِ خلوتِ نشین بارانی ات منم

ای درد ! که دامانِ یار مرا گرفته ای !

این ما ... که یارِ دبستانی ات منم

گاهی هوای نداشتنت، می کُشد مرا

گفت : " آری تنها دشمنِ جانی ات منم "

" یوسف "