دلنوشته

لحظه‌ای که از نیاز به بودنِ کسی یا چیزی دست بکشیم، تازه شروع می‌کنیم به بودنِ خودمان. آزادی یعنی رها شدن از تعریف‌هایی که دیگران از ما میکنند.
از نیاز به تأیید، نیاز به نقش، نیاز به تصویر.
ما از کودکی یاد گرفتیم که باید “کسی” باشیم: موفق، محبوب، مفید، خاص. اما این “کسی بودن” اغلب چیزی نیست که از درون‌ ما بجوشد؛ بلکه نقابی‌ است که جامعه، خانواده، یا رویاها یا ترس های ما به ما داده اند.
آزادی واقعی زمانی شروع می‌شود که این نقاب‌ها را کنار بگذاریم . نه اینکه از دنیا جدا شویم، بلکه از تعریف‌های تحمیلی جدا شویم.

https://t.me/hayatarefaneh