کلام عرفانی

خداوند با اسماء جمال (لطیف، رزاق، رحمان) و جلال (قهار، متکبر، منتقم) بر هستی تجلی کرده است.
این دوگانگی در صفات الهی، در وجود انسان نیز انعکاس یافته است.
عارف، در مواجهه با تجلیات جمالی، انس می‌گیرد و زبانش باز می‌شود، چرا که از لطافت و زیبایی، وجد می‌یابد و در برابر تجلیات جلالی، از هیبت و عظمت خداوند، زبانش بند می‌آید و خاموش می‌شود.

https://t.me/hayatarefaneh

کلام اخلاقی

در این جهان دو نوع الهیات داریم،
یکی " الهیات غربت "
و دیگری " الهیات قربت "
الهیات غربت...
همه سوز و اَشک و آه ، دوری بود و غمِ فراغ است.
و الهیات قربت...
همه وجد و سرور و نشاط، وصل است و کمال.
موسم آنست که به "الهیات قربت"
وارد شویم و تسلیم وار زندگی کنیم تا در اسما جمال الهی باشیم.

https://t.me/hayatarefaneh