کلام عرفانی

کامل بودن، مقصد انسان نیست. او باید جامع اسماء الهی و خلیفه‌ی خدا شود و هرچه رشد می‌کند، قالب ناسوتی و حدود آن در او کوچک‌تر و "حق" در او بزرگ‌تر گردد.
چنان‌که در عالم مادّه هم همین طور است و با بالا رفتن سن و قدم نهادن به پیری و کهنسالی، هم قوای انسان ضعیف می‌شود و هم بدن او تحلیل می‌رود؛ حتّی ظاهراً هم نحیف و کوچک می‌شود.

https://t.me/hayatarefaneh

کلام اخلاقی

از جانب خدا، هیچ دوری و فراقی نیست؛ او «أقْرَبُ إِلَیهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ» است؛
فراق، از سوی ما است ، زیرا ناسوت، ظرف تفرّق است، نه جمع؛ و خدا در اینجا به تک‌تک اسمائش ظهور کرده است. لذا اگر او را در هر اسم و نعمتش بیابیم، از اسم و نعمت دیگرش بازمی‌مانیم.


https://t.me/hayatarefaneh