گاهی به خلوت تو غبطه می خورم

گاهی به شوکتِ تو غبطه می خورم

به شال تو هم ، حسودیم می شود

به این همه قدرتِ تو غبطه می خورم

دیوانه جان! شبیهِ تو نیستم مگر ؟

سخت به شهرتِ تو غبطه می خورم

اینجا مجال اثبات نیست ، ولی

به بوسه های مثبتِ تو غبطه می خورم

ای خوش به حالِ گُلی که می بویی !

من به نهرِ جنتِ تو غبطه می خورم

پیداست حالِ من ، آتش مثنوی ست

به خنده های صحتِ تو غبطه می خورم

عصیان نمی کنم ، تسلیم وار نشسته ام

به تمامِ مدتِ غیبتِ تو غبطه می خورم

بسیار واقفم ، به موی سفید خویش

جوان یا پیر به دعوتِ تو غبطه می خورم

بانوی سفید پوش من ، زیبا جان !

به سیاهی چشم پُر حُرمت تو غبطه می خورم

حالا که ندارمت ، به سوختن دل خوشم

" یوسف "

به تمام " آن فرصت " تو غبطه می خورم