امشب هوای مرا کرده ای ! می دانم

فکرِ فنای مرا کرده ای ! می دانم

امشب هوای مرا ... اشکم پیداست

هَمِّ جفای مرا کرده ای ! می دانم

آنان که بُریده اند ، خوش نمی خوابند

فرضِ بلای مرا کرده ای ! می دانم

وقتی نامه های مرا بر می گردانی !

استهزائِ مرا کرده ای! می دانم

از تاج و لباسِ عروسِ تو پیداست

قصد عزای مرا کرده ای ! می دانم

نومید نمی شوم از هر تیرِ غیبی ات

قصدِ سرا پای مرا کرده ای! می دانم

من شیرازه ی وجودم از حُبِّ توست

مرگِ تمنای مرا کرده ای ! می دانم

تنها یک قدم تا شرک مانده بود کارم

حقِ ادایِ مرا کرده ای ! می دانم

دیگر چه سود ؟ از فرسوده گی یک شاعر

دیر ، قصدِ بنای مرا کرده ای! می دانم