آیت الله جوادی آملی :
در فن اخلاق، غفلت ‌به عنوان «مانع» و بيدارى به عنوان «شرط لازم» تهذيب نفس و سير و سلوك شمرده شده است. مقدمه واجب سير و سلوك، آن است كه انسان توجه كند كه «ناقص» است و بايد «كامل» شود و «مسافر» است و به زاد و راحله و راهنما نياز دارد و بديهى است كه اگر كسى غافل باشد و نداند مسافر است، در جاى خود مى‌ماند، چنانكه جناب مصلح‌الدين سعدى گفته است: «حرم در پيش است و حرامى در پس؛ اگر رفتى، بردى و اگر خفتى، مردى‌»، گلستان، باب دوم، حكايت 11.
كسى كه عازم سفر است اگر نداند كه مسافر است و حرامى و راهزن در كمين اوست، اگر بخوابد، يقيناً گرفتار غارت راهزنان خواهد شد و اگر نخوابد و حركت كند، به مقصد مى‌رسد. شيطان صريحاً گفت من در كمينم: «لاقعدن لهم صراطك المستقيم»، اعراف/16.
كسى كه بداند مسافر است، قهراً به فكر حركت است و اگر مسافر به فكر حركت ‌باشد، به فكر تحصيل زاد و توشه مطابق با مسير و مقصد خواهد بود.

✍🏻سایت معاونت تهذیب حوزه های علمیه/اخبار


@Asemani_bashim