کلام عرفانی

ما مختاریم با حسن اختیار یا سوء‌اختیار، خودِ حقیقی یا خودِ توهمی‌مان را بسازیم. خود حقیقی، همان وجود ماست که تمام اسماء الهی را در خود دارد و خود توهّمی، آنجاست که این اسماء را ازآنِ خود می‌بینیم و از آن‌ها هرطور دلمان می‌خواهد، استفاده می‌کنیم.

https://t.me/hayatarefaneh

کلام اخلاقی

خدا به ما اختیار داده که او و اسمائش را درک کنیم؛ که اگر اختیار نمی‌داد، خودش بود و خودش، و دیگر هیچ موجودی نبود که درکی از وجود داشته باشد. اما در عین حال ما می‌توانیم خود را بیننده، شنونده، عالم و... ببینیم و به خوش‌آمد و بدآمد خود رفتار کنیم. به این ترتیب او را پسِ پرده می‌بریم و برای خود، دنیایی می‌سازیم و که در آن همه چیز حتی خدا را با نگاه محدود خود می‌بینیم.
کسی که به اینجا برسد، رنگ خدا را در زندگی خود محو می‌کند و افق دیدش تنها تا دم مرگ است.

https://t.me/hayatarefaneh