نگر در کِسوتِ دیوانه ها دیوانه ها دیوانه هایم

ببین هم بازیِ پروانه ها پروانه ها پروانه هایم

در این جامم‌ نگاهِ آشنایی است ، بس غریبه

چرا ؟ در حسرتِ میخانه ها میخانه ها میخانه هایم

هزار نخ ، تار تارِ پیله ات بر دل که رِشتیم

که بیرونی چو از بي خانه ها بي خانه ها بي خانه هایم

خوش انصاف با صدای تو چه قدر آواز خواندم

عجب ! باشد ، که از بیگانه ها بیگانه ها بیگانه هایم ؟

خودت گفتی : چنانی ! کَس نمی بینم به جز تو

عجب که سایه ی افسانه ها افسانه ها افسانه هایم

مرا "دست شانه ای" بود وقتِ قُربت

عجب محروم از بي شانه بي شانه ها بي شانه هایم

به ایامی که دل خوش بودم از دوست

ز چشم افتاده ی دُردانه ها دردانه ها دردانه هایم

" یوسف "