کلام اخلاقی

همه موجودات، یک مسیر بیشتر ندارند و همان‌طور که خلق شده‌اند، زندگی می‌کنند. مثلاً یک فرشته، توان توجه به مراتب پایین را ندارد؛ یا یک حیوان فقط غریزه دارد و طبق همان پیش می‌رود. اما انسان می‌تواند روحیۀ هر حیوانی را به خود بگیرد؛ چگونه؟ با اصالت دادن به دنیا و ارضای غرایز و امیال صرف‌نظر از نگاه توحیدی.
پس ببینیم مبادی میلمان کجاست؛ که عملمان هم تحت تأثیر همان قرار می‌گیرد. قلبی که به لذّات طبیعی متمایل باشد، دیگر قدرتِ یاری گرفتن از انوار ملکوتی و جبروتی را ندارد. درنتیجه به جایی می‌رسد که کلام حق را نمی‌فهمد؛.

https://t.me/hayatarefaneh

کلام عرفانی

نفسی که به توحید(وحدت) تمایل داشته باشد، در عالم بقیةاللّهی زندگی می‌کند؛ هرچند این تمایل در عالم کثرت (دنیا)، جواب نگیرد. یعنی در دنیا هست، گرسنه و تشنه می‌شود و امیال و نیازهای دیگر هم دارد؛ اما روحیه، میل، همّ و غم، و حبّ و بغض قلبش به عالم وحدت است و همۀ نیازهای مادی‌اش را نیز در محور وحدت پاسخ می‌دهد. برعکس اگر به لذّات طبیعی تمایل داشته باشد، به عالم کثرت کشیده می‌شود و نمی‌تواند وحدت را درک کند.

https://t.me/hayatarefaneh