تا نخوانی مرا ... حَرَم نمی آیم

به خاک بوسیِ صاحب کَرَم نمی آیم

تا نخوانی مرا ، غریبِ این شهرم

بی نگاهت ، در زُمره ی اهلِ قلم نمی آیم

آن قدر می مانم ، به خواب بخوانی ام آقا

بی معرفتم قبول ، که دَم به دم نمی آیم

تو سفره دارِ نه من ، که کُلِ ایرانی

نه از غرور ، از خجالت و عدم نمی آیم

من نگاهِ خاصِ تو را می خواهم رئوفانه

تا خاص نظر نکنی ، یک قدم نمی آیم

نظر کن که از درِ معرفت خدمتت رسم

بیایم و بی معرفت بر گردم ، نمی آیم

سفارشِ ما را به امام عصر (عج) نمی کنی آقا ؟

از او بیشتر شرمنده، بَدم ، نمی آیم

نگاهِ عاشقانه ی تو ، کمتر از مسیح نیست

تا مائده نچشانی شبیهِ مسیحِ مریم نمی آیم

ناز کردم که بنوازی ام بیشتر ز پیش

ما " دوست دارِ " خانه زادیم ، می آیم می آیم