«چگونه واکنش فاونینگ باعث فاصله در روابط بزرگسالی می‌شود»
مجله‌ی Psychology Today


«فاونینگ» (Fawning) نوعی واکنش روانی به تروما یا آسیب دوران کودکی است.
کودکی که در خانه‌ای ناامن، پرتنش یا آشفته بزرگ می‌شود، برای بقا یاد می‌گیرد احساسات دیگران را بخواند و خودش را با آن‌ها تطبیق دهد تا از خشم یا تنبیه در امان بماند.
در نتیجه، یاد می‌گیرد همیشه خوشایند و سازگار باشد، حتی اگر به قیمت نادیده گرفتن خودش تمام شود.

_تفاوت فاونینگ با خوش‌رفتاری یا مردم‌داری
دکتر اینگرید کلیتون توضیح می‌دهد که فاونینگ شبیه "راضی نگه داشتن دیگران" نیست.

««راضی نگه داشتن دیگران» یک انتخاب آگاهانه است برای کسب تأیید یا جلوگیری از درگیری.

اما «فاونینگ» یک واکنش بقا است؛ ناخودآگاه و ریشه‌دار در ترس.
کسی که فاون می‌کند (fawner)، عملاً دارد از خود واقعی‌اش جدا می‌شود تا زنده بماند.

پیامدها در بزرگسالی

افراد فاونر در بزرگسالی معمولاً:
بسیار خوش‌برخورد، مطیع و قابل‌اعتماد به نظر می‌رسند،اما در درون دچار اضطراب، بی‌هویتی و خستگی روانی هستند.

آن‌ها نمی‌دانند چه می‌خواهند یا چه احساسی دارند، چون سال‌هاست خودشان را ساکت کرده‌اند.
در نتیجه، روابطشان سطحی می‌شود — ظاهراً مهربان و آرام، اما بدون صمیمیت واقعی.

فاونینگ در فرهنگ و جامعه

دکتر کلیتون می‌گوید سیستم‌های فرهنگی مانند پدرسالاری، نژادپرستی یا هنجارهای جنسیتی، این رفتار را تقویت می‌کنند
به‌ویژه در زنان یا اقلیت‌ها، که یاد می‌گیرند برای امنیت و پذیرش، خودشان را تطبیق دهند و مخالفت نکنند.

نشانه‌های رفتاری فاونینگ

برخی رفتارهای شاخص:
همیشه موافقت کردن برای جلوگیری از دعوا

عذرخواهی مکرر حتی وقتی مقصر نیستند
تغییر مداوم لحن و ظاهر برای خوشایند دیگران

مراقبت وسواسی از احساسات دیگران
ناتوانی در گفتن «نه»
نقش دائمی میانجی یا صلح‌دهنده در خانواده و روابط

لبخند زدن و موافقت ظاهری حتی وقتی ناراحت‌اند

پیام اصلی: فاصله‌ی خاموش

فاونینگ الزاماً به قطع رابطه منجر نمی‌شود، اما باعث جدایی عاطفی و روانی پنهان می‌شود
— فرد در ظاهر در ارتباط است، ولی در درون از خود و دیگران فاصله دارد.

راه رهایی:
به‌گفته‌ی کلیتون، رهایی کامل از فاونینگ ممکن نیست، اما می‌توان آگاهانه اصالت و خودواقعی را بازپس گرفت.

راهکارها:
شناختن الگوهای فاونینگ در خود
تمرین گفتن «نه» و بیان نیازها

پذیرش ناراحتی و ریسک صمیمیت واقعی
رها کردن انتظارات غیرواقعی از خود
دریافت حمایت درمانگر یا گروه درمانی


فاونینگ در کودکی ما را نجات می‌دهد، اما در بزرگسالی ما را از خویشتن جدا می‌کند.
به‌قول کلیتون:
«رهایی از فاونینگ یعنی دعوت خودِ واقعی‌مان به مهمانی زندگی — یعنی دوباره خودمان بودن.»

‌@RavanTrapy | روانشناسی