مناجات

در یک سلول و در یک ملکول و در یک اتم ، از شگفتیهای آنها حیرانم

پس خدایا دوستت دارم 

از عظمت کهکشان هایت با آن ستارگان بی شمارت ، گیج و حیرانم

پس خدایا دوستت دارم 

از زیباییهایی خلقت ، سنگها ، کوهها ، جنگل و گیاهان و دریاها

در شگفتم 

پس خدایا ! دوستت دارم

از این انسانی که تو با علم و حکمتِ بالغه ی خویش آفریدی ، با جمیعِ

خوبی ها و بدی های رفتارشان ، در شگرفم و از وجود راز گونه ی آنها ، به عظمت و لطافتِ تو پی می برم .

از این که تمام عمر ، بیشتر به امر دل و نفسم گوش دادم ، ولی تو ! از بزل نعمت هایت ، رحمت هایت ، نگاه هایت ، و هزاران گونه نظر خیر ، از من دریغ نکردی 

در عین شرمساری ... خدایا دوستت دارم

جای تعجب و حیرت نیست ؟!!!

میلیاردها نفر در عالم هستی بر تو نافرمانی کردن ... ولی تو کریم و حکیم و لطیف و مهربان ، سر سوزن ، سر سوزن ، سر سوزن ، به آنها ظلم و ستم روا نداشتی ، حتی اگر لیاقت ماها عذاب و توبیخ بود ، چشم پوشی کردی و بار قطره ای اشکِ ندامت ، همه را تبدیل به مُحسنات کردی ...

آنجا که در دفترِ شریفت گفتی : لَیسَ کَمِثِلِهِ شَئ " یکی از مصادیقش همین بود ...

اهل بیت علیهم السلام فرمودن :

کریمیِ تو ... " ما را وادار به نافرمانی ات کرده " 

با این حال باز کریم ماندی 

باز بخشیدی ،

باز پوشاندی 

همه ی اینها مقدمه ی این بود که بگویم :

خدایا با این آلودگیِ آگاه ... تو را که منزه و پاکی و ....

دوستت دارم