مولانا چه قشنگ میگه:
با سوره ی دل اگر خدا را خواندی؛
حمد و فلق ونعره ی مستانه یکیست...

لب تر کنی ....
من شاعر چشمان تو می شوم



و در این هیاهو،
فارغ از تمام نماندن های بد ذات روزگار

" از ماندن بگو "..


کاش میشد مثل بچگیامون
کفشای اون آدمایی که دوستشون داریم رو
قایم کنیم
که هیچوقت نتونن از پیشمون برن..

https://t.me/Razedelema/monajat124
فكر كردن به تو

بَختَكِ شيرينى ست‌،،،
كه شبها مى افتد به جانم...