ﻏﺮﻭﺑﻢ ﻣﺮﮒ ِ ﺭﻭ ﺩﻭﺷﻢ ، ﻃﻠﻮﻋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ
ﺗﻤﻮﻣﻢ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻢ ﺷﺮﻭﻋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ

ﺷﺪﻡ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻏﺮﻕ ِ ﺧﻮﻥ ﻣﯿﻮﻥ ﻣﻐﺮﺏ ﺩﺭﯾﺎ
ﻣﻦ ُ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺑﺎﺯﺕ ﺑﺒﺮ ﺗﺎ ﻣﺸﺮﻕ ﺭﻭﯾﺎ

ﺩﻟﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﭙﺶ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﻪ

ﭼﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺧﻼﺻﻢ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻋﺸﻘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﺗﻮ ﺧﻮﺏ ﺳﻮﺧﺘﻦ ُ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ﺳﮑﻮﺕ ُ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﻢ ﺑﻬﺘﺮ
ﻣﻦ ﺁﺗﯿﺸﻢ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﻧﻤﻮﻣﻨﻢ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ

ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻮﻥ ﺭﻭﺯﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺣﺮﯾﺮ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﻢ

ﺩﻟﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﭙﺶ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﻪ

ﭼﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺧﻼﺻﻢ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻋﺸﻘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ

#افشین_یداللهی