@molanatarighat

ای عزیز!
همانا که در خاطرت گذر کند که چندین بلا در جهان‌ست اگر او قادر است که برگیرد، «ارحم الراحمین» کجا بُود؟
این اشکال از آن می‌افتد تو را، که کارهای الهی را به ترازوی عقل خود می‌سنجی. این بدان مانَد راست، که عالِمی بزرگ، تصنیفی می‌کند در علمی؛ و فرزندی دارد یک ساله بر او اعتراض کند که تو را این به چه کار می‌آید که بدان مشغولی؟ کاغذ چرا بعضی سیاه می‌کنی و حواشی اوراق، سفید می‌گذاری؟ اگر صلاح در سپیدی کاغذ است پس همه سپید بگذار. و اگر کمال کاغذ در سیاهی است، پس همه را سیاه کن که تو قادری که همه سیاه کنی.
و تو دانی که پدر از جواب این کودک عاجز بود، نه از عجز خود یا از آن که اعتراض او را جواب ندارد بلکه از قصور آن کودک که از عالم پدرش هیچ خبری نیست. اگر نه این سوال را این همه قدر و خطر نیست که پدر از جواب آن عاجز آید.


نامه‌های عین‌القضات همدانی